ΑΝΙΚΗΤΟΣ
INVICTUS
Σκηνοθεσία: Κλιντ Ίστγουντ
Παίζουν: Ματ Ντέιμον, Μόργκαν Φρίμαν
Διάρκεια: 129’
Ο θαλερός Κλιντ Ίστγουντ, στον «Ανίκητο», αφηγείται την πολιτική «συμφιλίωσης» που επέλεξε ο Νέλσον Μαντέλα, ανάμεσα στη «λευκή» μειοψηφία και τη «μαύρη» πλειοψηφία. Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα το στόρυ μιλά για την πολιτική επιλογή του νέου ηγέτη της χώρας να καταστήσει την ομάδα ράγκμπι του προηγούμενου καθεστώτος, έμβλημα της εθνικής ενότητας των δύο φυλών και τελικά αυτή να φτάσει μέχρι την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Πολιτική σε γήπεδο ράγκμπι λοιπόν. Το τρίγωνο πολιτικής-δημοσίων σχέσεων-επικοινωνιακού παιχνιδιού θριαμβεύει. Εκεί που η πολιτική τα βρίσκει σκούρα, ο αθλητισμός τα καταφέρνει. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως είναι δυνατόν ένας ηγέτης (ένας ασάλευτος Μόργκαν Φρίμαν σε ένα ρόλο τύπου μπες βγες…) να επιλύει, έστω και βραχυπρόθεσμα, προβλήματα όπως η εγκληματικότητα, η ανέχεια και ο αλληλοσπαραγμός δύο εχθρικών στρατοπέδων, με σύμμαχο μια στρογγυλή θεά… Εδώ το πρώτο φάουλ του δημιουργού. Το ιδεολογικό. Ουμανισμός και ιδεαλισμός χωρίς στέρεο οικοδόμημα. Η φιλοσοφική διάθεση και η υπαρξιακού τύπου διαλεκτική, οδηγούν ευτυχώς σε ισοπαλία…Το δεύτερο φάλτσο καθαρά κινηματογραφικό. Ο Ίστγουντ αφηγείται υποδειγματικό το υλικό που έχει, αλλά αυτό δεν αρκεί. Ελάχιστη η δραματουργία. Η λύση ενός «καθαρού» biopic ή ενός sports movie θα ήταν ιδανικές. Μπαινοβγαίνοντας, έστω επιδέξια, στα δύο κινηματογραφικά είδη, αποπροσανατολίζει. Οι αργοί ρυθμοί απαιτούν υπομονή που δεν έρχεται από τις μακροσκελείς σεκανς αγώνων. Η έλλειψη ανατροπών στην πλοκή, έρχεται να αποτελειώσει μια άγευστη αφήγηση-ρεπορτάζ με αρκετές συναισθηματικές ευκολίες. Κρίμα γιατί ο χειρισμός της σχέσης ανάμεσα στους λευκούς και στους μαύρους σεκιούριτι, οι οποίοι από εχθροί γίνονται φίλοι, διδάσκει χειρισμό και ψυχολογική ανάλυση χαρακτήρων. Η κάλυψη του τελικού χωρίς λόγια, μόνο με τις φωνές του πλήθους και φυσικούς ήχους απ’ τον αγωνιστικό χώρο είναι ένα παράδειγμα οξύνοιας κινηματογραφικής και τελειότητας τεχικής. Ουδείς ανίκητος…
Αξιολόγηση: **
(Π.Α.)
Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010
Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010
Επικαιρότητα...3
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010 τα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής της Νάντιας Χατζημητράγκα με τίτλο “Eyesland”. Τα εγκαίνια έλαβαν χώρα στο ισόγειο και στον όροφο του φιλόξενου πολιτιστικού καφενείου Art Café. Στη ζεστή βραδιά που ακολούθησε, έδωσαν το παρόν πλήθος φίλων και θαμώνων του Art Café, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά και να περιηγηθούν στην άκρως ενδιαφέρουσα έκθεση της καλλιτέχνιδας που περιλαμβάνει 11 χαρακτηριστικά έργα σε καμβά και λάδι από τη θεματική ενότητα «Γυναικεία Πορτρέτα». Πίνακες που φιλοτεχνήθηκαν κυρίως τα τελευταία 2-3 χρόνια. Η έκθεση θα διαρκέσει όλο το Φεβρουάριο καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.
Σύντομο βιογραφικό :
Η Νάντια Χατζημητράγκα γεννήθηκε στον Κρόκο Κοζάνης. Της αρέσει να ζωγραφίζει και να ανακατεύει χρώματα. Συχνά ζωγραφίζει γυναικεία πορτραίτα με μεγάλα μάτια και μικρά στόματα. Η Νάντια έχει μεγάλα μάτια. Σκέφτεται χρωματιστά και ασπρόμαυρα, απλά και περίπλοκα, καμιά φορά καθόλου και τίποτα. Θέλει να ταξιδέψει στην Ισλανδία και να δει τα ηφαίστεια. Πέρασε τέσσερα χρόνια στις ΗΠΑ μαθαίνοντας να σχεδιάζει σπίτια. Και ένα χρόνο στο Ρόττερνταμ, όπου έκανε πολλές βόλτες με ποδήλατο και έμαθε να σχεδιάζει πόλεις. Και παρά τα σπίτια και τις πόλεις, η Νάντια επιμένει να σχεδιάζει γυναικεία πορτραίτα. Φοβάται τη γρίπη και σιχαίνεται όποιον φτερνίζεται χωρίς να βάλει το χέρι μπροστά.
Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010
Επικαιρότητα...2
Στο πολιτιστικό καφενείο "Art Café" από την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010 λειτουργεί η έκθεση ζωγραφικής της Νάντιας Χατζημητράγκα με τίτλο “Eyesland”, η οποία περιλαμβάνει 11 χαρακτηριστικά έργα, σε καμβά και λάδι, από τη θεματική ενότητα «Γυναικεία Πορτρέτα». Η έκθεση θα διαρκέσει όλο το Φεβρουάριο καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.
Σύντομο βιογραφικό :
Η Νάντια Χατζημητράγκα γεννήθηκε στον Κρόκο Κοζάνης. Της αρέσει να ζωγραφίζει και να ανακατεύει χρώματα. Συχνά ζωγραφίζει γυναικεία πορτραίτα με μεγάλα μάτια και μικρά στόματα. Η Νάντια έχει μεγάλα μάτια. Σκέφτεται χρωματιστά και ασπρόμαυρα, απλά και περίπλοκα, καμιά φορά καθόλου και τίποτα. Θέλει να ταξιδέψει στην Ισλανδία και να δει τα ηφαίστεια. Πέρασε τέσσερα χρόνια στις ΗΠΑ μαθαίνοντας να σχεδιάζει σπίτια. Και ένα χρόνο στο Ρόττερνταμ, όπου έκανε πολλές βόλτες με ποδήλατο και έμαθε να σχεδιάζει πόλεις. Και παρά τα σπίτια και τις πόλεις, η Νάντια επιμένει να σχεδιάζει γυναικεία πορτραίτα. Φοβάται τη γρίπη και σιχαίνεται όποιον φτερνίζεται χωρίς να βάλει το χέρι μπροστά.
(email: nadia.xm@gmail.com, tel:697.38.22.857, www.behance.net/nadia)
Κριτική Ταινιών Πρώτης Προβολής...8
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ
UP IN THE AIR
Σκηνοθεσία: Τζέισον Ράιτμαν
Παίζουν: Τζορτζ Κλούνεϊ, Άνα Κέντρικ, Βέρα Φαρμίγκα, Τζέισον Μπέιτμαν
Διάρκεια: 110’
Η τελευταία ταινία του Καναδού Τζέισον Ράιτμαν έχει στο κέντρο της ιστορίας της τον Ράιαν, ένα στέλεχος εταιρείας η δουλειά του οποίου είναι να ταξιδεύει συνεχώς και να ανακοινώνει απολύσεις σε επιχειρήσεις, οι υπεύθυνοι των οποίων αδυνατούν να το κάνουν. Με μια βαλίτσα γαντζωμένη στο χέρι, μιλά σε απολυόμενους με μια ψεύτικη (?) επαγγελματική συμπόνια. Κάτι σαν εξολοθρευτής άγγελος… Το «Up in the air» λοιπόν, είναι ένα φιλμ που μιλά on time για την παγκόσμια οικονομική κρίση και κάνει μια γενναία τομή στο θέμα των απολύσεων απαλλαγμένη από συναισθηματικό μελοδραματισμό. Άλλοτε χαριτωμένα κι άλλοτε με τη ψυχρή λογική των επιχειρήσεων υπερθεματίζει για τις επιπτώσεις μιας απόλυσης. Καθρεφτίζει με «ανυπόφορη» πιστότητα στις γυαλιστερές επιφάνειες των αεροπλάνων, την ουτοπική πραγματικότητα του αμερικανικού ονείρου. Μπορεί να ειδωθεί ακόμα και ως ένα συναισθηματικό μανιφέστο, ένα ψυχολογικό δράμα περί υπαρξιακού αδιεξόδου λόγω του ότι ο ήρωας (η περσόνα του Κλούνεϊ απογειώνει εκφραστικά τον πρωταγωνιστή χαρίζοντάς του συγχρόνως συμπόνια και απέχθεια) φοβάται να δεσμευτεί συναισθηματικά. Τη μόνη δε φορά που ερωτεύεται, βιώνει τη ματαίωση και πληγώνεται σε μια δακρύβρεχτη σκηνή «σχεδόν» κλάματος.
Ο δημιουργός, με τη βοήθεια σπινθηροβόλων διαλόγων και αποφεύγοντας με σεναριακές ντρίμπλες (σενάριο βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Walter Kim) τις όποιες παγίδες των κλισέ (μοναδική ένσταση οι σχοινοτενείς συνεντεύξεις εργασιακής μετάβασης), χρησιμοποιεί όλες τις παραπάνω θεματικές για να φτάσει στο μεδούλι του υποδειγματικού στόρυ του: στον απατηλό κόσμο των ανθρώπινων σχέσεων.Μέσω του μοναχικού, χαμένου στο υπερπέραν, αντιήρωα που βρίσκεται συνειδητά αποκομμένος από την αυθεντική ζωή, τοποθετείται με όρους ψυχογραφήματος απέναντι σ’ ένα από τα σημαντικότερα σύγχρονα προβλήματα. Σε μια εποχή όπου όλα είναι προσβάσιμα μέσω διαδικτύου κι όπου η τηλεδιάσκεψη αποτελεί βασική μέθοδο επικοινωνίας είναι ανέφικτο να δομηθούν ουσιαστικές σχέσεις.Στο τέλος ο ίδιος ο πρωταγωνιστής θα πέσει στην παγίδα της κοσμοθεωρίας του, όμως παρά το γερό ταρακούνημα, δεν παρεκτρέπεται ούτε ίντσα από την πορεία του...
Αξιολόγηση: ****
(Π.Α.)
UP IN THE AIR
Σκηνοθεσία: Τζέισον Ράιτμαν
Παίζουν: Τζορτζ Κλούνεϊ, Άνα Κέντρικ, Βέρα Φαρμίγκα, Τζέισον Μπέιτμαν
Διάρκεια: 110’
Η τελευταία ταινία του Καναδού Τζέισον Ράιτμαν έχει στο κέντρο της ιστορίας της τον Ράιαν, ένα στέλεχος εταιρείας η δουλειά του οποίου είναι να ταξιδεύει συνεχώς και να ανακοινώνει απολύσεις σε επιχειρήσεις, οι υπεύθυνοι των οποίων αδυνατούν να το κάνουν. Με μια βαλίτσα γαντζωμένη στο χέρι, μιλά σε απολυόμενους με μια ψεύτικη (?) επαγγελματική συμπόνια. Κάτι σαν εξολοθρευτής άγγελος… Το «Up in the air» λοιπόν, είναι ένα φιλμ που μιλά on time για την παγκόσμια οικονομική κρίση και κάνει μια γενναία τομή στο θέμα των απολύσεων απαλλαγμένη από συναισθηματικό μελοδραματισμό. Άλλοτε χαριτωμένα κι άλλοτε με τη ψυχρή λογική των επιχειρήσεων υπερθεματίζει για τις επιπτώσεις μιας απόλυσης. Καθρεφτίζει με «ανυπόφορη» πιστότητα στις γυαλιστερές επιφάνειες των αεροπλάνων, την ουτοπική πραγματικότητα του αμερικανικού ονείρου. Μπορεί να ειδωθεί ακόμα και ως ένα συναισθηματικό μανιφέστο, ένα ψυχολογικό δράμα περί υπαρξιακού αδιεξόδου λόγω του ότι ο ήρωας (η περσόνα του Κλούνεϊ απογειώνει εκφραστικά τον πρωταγωνιστή χαρίζοντάς του συγχρόνως συμπόνια και απέχθεια) φοβάται να δεσμευτεί συναισθηματικά. Τη μόνη δε φορά που ερωτεύεται, βιώνει τη ματαίωση και πληγώνεται σε μια δακρύβρεχτη σκηνή «σχεδόν» κλάματος.
Ο δημιουργός, με τη βοήθεια σπινθηροβόλων διαλόγων και αποφεύγοντας με σεναριακές ντρίμπλες (σενάριο βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Walter Kim) τις όποιες παγίδες των κλισέ (μοναδική ένσταση οι σχοινοτενείς συνεντεύξεις εργασιακής μετάβασης), χρησιμοποιεί όλες τις παραπάνω θεματικές για να φτάσει στο μεδούλι του υποδειγματικού στόρυ του: στον απατηλό κόσμο των ανθρώπινων σχέσεων.Μέσω του μοναχικού, χαμένου στο υπερπέραν, αντιήρωα που βρίσκεται συνειδητά αποκομμένος από την αυθεντική ζωή, τοποθετείται με όρους ψυχογραφήματος απέναντι σ’ ένα από τα σημαντικότερα σύγχρονα προβλήματα. Σε μια εποχή όπου όλα είναι προσβάσιμα μέσω διαδικτύου κι όπου η τηλεδιάσκεψη αποτελεί βασική μέθοδο επικοινωνίας είναι ανέφικτο να δομηθούν ουσιαστικές σχέσεις.Στο τέλος ο ίδιος ο πρωταγωνιστής θα πέσει στην παγίδα της κοσμοθεωρίας του, όμως παρά το γερό ταρακούνημα, δεν παρεκτρέπεται ούτε ίντσα από την πορεία του...
Αξιολόγηση: ****
(Π.Α.)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)