ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ
SHERLOCK HOLMES
Σκηνοθεσία: Γκάι Ρίτσι
Παίζουν: Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Τζουντ Λο, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Μαρκ Στρονγκhttp, Κέλι Ράιλι
Διάρκεια: 129’
Ο Γκάι Ρίτσι («Snatch»,«Δύο Καπνισμένες Κάνες») μεταφέρει στο σελιλόιντ τους διάσημους χαρακτήρες του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, φιλμάροντας ένα ψηφιακό υπερθέαμα αρίστης ποιότητας-τελευταίας τεχνολογίας, αφήνοντας στην άκρη (συνειδητά) το φλεγματικό χιούμορ των βιβλίων. Μεταμορφώνει το διάσημο ντετέκτιβ της βικτωριανής περιόδου σε έναν κινηματογραφικό action hero του σήμερα με light χαρακτηριστικά και μοντέρνα αντίληψη, απέχοντας παρασάγγας από το παλαιότερο παιχνιδιάρικο αντίστοιχο φιλμ του Μ. Γουάιλντερ. Ο σκηνοθέτης αφηγείται την προσπάθεια του Χολμς και του έμπιστου του συνεργάτη Γουότσον να ξεσκεπάσουν μια φονική πλεκτάνη που απειλεί να καταστρέψει την Αγγλία. Ένα ιδιότυπο buddy movie, φιλοσοφίας «Τζέιμς Μποντ», που έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με το σκοτεινό κλίμα του ήρωα, γεγονός που του προσδίδει δικαίως την ταμπέλα του μπλοκμπάστερ. Με τις αρετές του γρήγορου ρυθμού να εκτινάσσουν στιγμές τη δράση, με ευκολίες σεναριακές χολυγουντιανού τύπου να αποτελούν το εμπορικό δόλωμα για τους ανυποψίαστους θεατές, με έναν κόμικ χαρακτήρα και μια υπόσχεση για σίκουελ.
Ο δημιουργός φιλοτεχνεί ένα Σέρλοκ Χόλμ δραστήριο, αθλητικό, μποξέρ, άριστο γνώστη των πολεμικών τεχνών. Ο φιλότιμος αλλά εδώ άναρχος και χωρίς σκηνοθετική πυξίδα Ρόμπερτ Ντάουνι Τζιούνορ υποδύεται ένα κωμικό Χόλμς σε ένα αυθεντικά διασκεδαστικό κοκτέιλ παλιομοδίτικου μύθου με φρέσκα gadgets. Βάζει στον πάγο τον αντισυμβατικό τρόπο σκέψης και κινηματογράφησης του παρελθόντος και εγκιβωτίζει την σκοτεινή ατμόσφαιρα του φιλμ σε καλούπια ξεδιάντροπα εμπορικά. Παρωδεί το Χολμς με μπόλικη δόση ειρωνείας απογυμνώνοντας συγχρόνως το φιλμ από κάθε διάθεση ψυχογράφησης των κινήτρων δράσης του φημισμένου ντετέκτιβ και επιπλέον «ξεχνά»Παντελώς το κοινωνικό περιβάλλον. Τι μένει? Η εκπληκτικής ακρίβειας φωτογραφία του Γάλλου Φιλίπ Ρουσλό –γκριζαρισμένοι κορεσμένοι φωτισμοί με υγρές ζελατίνες κάδρων υψηλής αισθητικής αξίας- να στήνουν ένα πειστικό σκηνικό εποχής και η σκηνοθετική βιρτουοζιτέ του Ρίτσι, σήμα κατατεθέν του, στις σκηνές δράσης με την τεχνική του slow motion που επαναλαμβάνεται δυστυχώς με μανιέρα σε όλο το φιλμ.
Αξιολόγηση: ***
(Π.Α.)
Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010
Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010
Κριτική Ταινιών Πρώτης Προβολής...6
ΕΝΝΕΑ
(NINE)
Σκηνοθεσία: Ρομπ Μάρσαλ
Παίζουν: Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Νικόλ Κίντμαν, Πενέλοπε Κρουζ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Κέιτ Χάντσον, Σοφία Λόρεν, Τζούντι Ντεντς
Διάρκεια: 119’
Εννέα νούμερα που αναλογούν στις εννέα γυναίκες του διάσημου σκηνοθέτη Γκουίντο Κοντίνι, που προσπαθεί να βρει την αρμονία ανάμεσα στην επαγγελματική και την προσωπική του ζωή, ενώ βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα τσούρμο θηλυκών: σύζυγο, ερωμένη, μούσα κτλ. Όπως και στο «Σικάγο», ο Μάρσαλ καταφεύγει στη λύση των φαντασιακών προβολών του πρωταγωνιστή του, που έχει στριμωχτεί από καλλιτεχνική πενία και διακατέχεται από διάθεση για ενδοσκόπηση. Δίνοντας γη και ύδωρ στο θέαμα, το Nine είναι μια συρραφή πολλών σκηνών, γι' αυτό και γίνεται απολαυστική, ρηχή, θεαματική και συγκινητική ανάλογα με τη στιγμή και τον ηθοποιό που καλείται να κάνει το νούμερό του. Μετατρέποντας την κατακερματισμένη αφήγηση σε προτέρημα ο δημιουργός καταφέρνει να μπολιάζει ετούτο το φανταχτερά αισθησιακό με sex appeal μιούζικαλ με μεσογειακή χροιά και ενέργεια κυρίως χάρη στον εξαιρετικό Ντάνιελ Ντέι Λιούις, και στο all star γυναικείο κάστ (με προεξέχουσα την Κέιτ Χάντσον και την παθιασμένη Πενέλοπε Κρουζ σε μια κατάστικτη από ερωτισμό ερμηνεία στο «Let’s make love» της Μέριλιν Μονρόε…).
Κάνοντας τιτάνια προσπάθεια να ισορροπήσει στη λεπτή γραμμή που ενώνει νοητά το αμερικάνικο μιούζικαλ και το εμβληματικό “Οκτώμιση” του μαέστρου Φεντερίκο Φελίνι, το αυθεντικά ψυχαγωγικό αυτό φιλμ, δοκιμάζει να χωρέσει μια πλειάδα χαρακτήρων σε ένα οπτικά γοητευτικό υπερθέαμα με μουσική, χορό, τραγούδια. Δράμα και κομεντί μαζί. Δύσκολο. Οπτικά μπορεί όλες οι αναφορές να λειτουργούν, διαισθητικά όμως υστερούν. Ο βασιζόμενος στο φελινικό σύμπαν σκηνοθέτης, εικονογραφεί συνοπτικά την επιφάνεια. Δεν τολμά να εισχωρήσει στο βάθος της πολυσχιδούς προσωπικότητας των ηρώων του και χωρίς κλιμάκωση που θα βοηθούσε στη δημιουργία έντασης και σασπένς, δεν μπορείς να έχεις τεράστιες απαιτήσεις. Σαν ένα ατελείωτο μουσικοχορευτικό βίντεο κλιπ με μέτρια μουσικοχορευτικά στην πλειονότητα τους και εύκολες συνεπαγωγές μοιάζει το “Nine”. Ο Φελίνι πόνταρε στη φαντασία και στο υποσυνείδητο του ονείρου. Ο Μάρσαλ δείχνει να έλκεται από τη χρυσόσκονη της γκλαμουράτης παραγωγής-πασαρέλας και φαντασιώνεται τα Όσκαρ…
Αξιολόγηση: ***
(Π.Α.)
(NINE)
Σκηνοθεσία: Ρομπ Μάρσαλ
Παίζουν: Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Νικόλ Κίντμαν, Πενέλοπε Κρουζ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Κέιτ Χάντσον, Σοφία Λόρεν, Τζούντι Ντεντς
Διάρκεια: 119’
Εννέα νούμερα που αναλογούν στις εννέα γυναίκες του διάσημου σκηνοθέτη Γκουίντο Κοντίνι, που προσπαθεί να βρει την αρμονία ανάμεσα στην επαγγελματική και την προσωπική του ζωή, ενώ βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα τσούρμο θηλυκών: σύζυγο, ερωμένη, μούσα κτλ. Όπως και στο «Σικάγο», ο Μάρσαλ καταφεύγει στη λύση των φαντασιακών προβολών του πρωταγωνιστή του, που έχει στριμωχτεί από καλλιτεχνική πενία και διακατέχεται από διάθεση για ενδοσκόπηση. Δίνοντας γη και ύδωρ στο θέαμα, το Nine είναι μια συρραφή πολλών σκηνών, γι' αυτό και γίνεται απολαυστική, ρηχή, θεαματική και συγκινητική ανάλογα με τη στιγμή και τον ηθοποιό που καλείται να κάνει το νούμερό του. Μετατρέποντας την κατακερματισμένη αφήγηση σε προτέρημα ο δημιουργός καταφέρνει να μπολιάζει ετούτο το φανταχτερά αισθησιακό με sex appeal μιούζικαλ με μεσογειακή χροιά και ενέργεια κυρίως χάρη στον εξαιρετικό Ντάνιελ Ντέι Λιούις, και στο all star γυναικείο κάστ (με προεξέχουσα την Κέιτ Χάντσον και την παθιασμένη Πενέλοπε Κρουζ σε μια κατάστικτη από ερωτισμό ερμηνεία στο «Let’s make love» της Μέριλιν Μονρόε…).
Κάνοντας τιτάνια προσπάθεια να ισορροπήσει στη λεπτή γραμμή που ενώνει νοητά το αμερικάνικο μιούζικαλ και το εμβληματικό “Οκτώμιση” του μαέστρου Φεντερίκο Φελίνι, το αυθεντικά ψυχαγωγικό αυτό φιλμ, δοκιμάζει να χωρέσει μια πλειάδα χαρακτήρων σε ένα οπτικά γοητευτικό υπερθέαμα με μουσική, χορό, τραγούδια. Δράμα και κομεντί μαζί. Δύσκολο. Οπτικά μπορεί όλες οι αναφορές να λειτουργούν, διαισθητικά όμως υστερούν. Ο βασιζόμενος στο φελινικό σύμπαν σκηνοθέτης, εικονογραφεί συνοπτικά την επιφάνεια. Δεν τολμά να εισχωρήσει στο βάθος της πολυσχιδούς προσωπικότητας των ηρώων του και χωρίς κλιμάκωση που θα βοηθούσε στη δημιουργία έντασης και σασπένς, δεν μπορείς να έχεις τεράστιες απαιτήσεις. Σαν ένα ατελείωτο μουσικοχορευτικό βίντεο κλιπ με μέτρια μουσικοχορευτικά στην πλειονότητα τους και εύκολες συνεπαγωγές μοιάζει το “Nine”. Ο Φελίνι πόνταρε στη φαντασία και στο υποσυνείδητο του ονείρου. Ο Μάρσαλ δείχνει να έλκεται από τη χρυσόσκονη της γκλαμουράτης παραγωγής-πασαρέλας και φαντασιώνεται τα Όσκαρ…
Αξιολόγηση: ***
(Π.Α.)
Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010
“Stop Motion”, μια cinematic εκπομπή στον Diva Fm 91.6 στην Κοζάνη - Λόγια και μουσική επιμέλεια : Πέτρος Αλμπάνης
(AIRPLAY LIST, Κυριακή 27-12-2009, 22.00-01.00)
1. “In The Room Where You Sleep” DEAD MAN’S BONES
2. “Young Adult Friction” THE PAINS OF BEING PURE AT HEART
3. “A Teenager In Love” THE PAINS OF BEING PURE AT HEART
4. “A Broken Flamenco” MATT ELLIOTT
5. “The Reeling” PASSION PIT
6. “Ghosts” FANFARLO
7. “Luna” FANFARLO
8. “Spiracle” SOAP & SKIN
9. “Your Heart Is As Black As Night” MELODY GARDOT
10. “Une Vie De Papa” SEBASTIAN TELLIER
11. “Me and Mary” ASOBI SEKSU
12. “Raise Me Up” HERCULES & LOVE AFFAIR
13. “No more sweet music” HOOVERPHONIC
14. “Canzone Arrabbiata” MARIANGELA MELATO
15. “Hurry On Now” ALICE RUSSELL
16. “The Disko Song” AU REVOIR SIMONE
17. “Crystalline Green” GOLDFRAPP
18. “Veridis Quo” DAFT PUNK
19. “Milkshake” HOLY FUCK
20. “All we have is now” FLAMING LIPS “Yoshimi battles the pink robots”
21. “Bits And Pieces” JUNIOR BOYS
22. “Some Of Us” STARSAILOR
23. “Actor Out Of Work” ST.VINCENT
24. “The Lisbon Maru” FUCK BUTTONS
25. “Heart Skipped A Beat” ΤΗΕ ΧΧ
26. “I Wanna Kill” THE CROCODILES
27. “Heart It Races” ARCHITECTURE IN HELSINKI
28. “Girl One Day” SUNSET BLVD feat. KASS
29. “In Curable” PIANO MAGIC
30. “Keep The Car Running” ARCADE FIRE
(Π.Α.)
1. “In The Room Where You Sleep” DEAD MAN’S BONES
2. “Young Adult Friction” THE PAINS OF BEING PURE AT HEART
3. “A Teenager In Love” THE PAINS OF BEING PURE AT HEART
4. “A Broken Flamenco” MATT ELLIOTT
5. “The Reeling” PASSION PIT
6. “Ghosts” FANFARLO
7. “Luna” FANFARLO
8. “Spiracle” SOAP & SKIN
9. “Your Heart Is As Black As Night” MELODY GARDOT
10. “Une Vie De Papa” SEBASTIAN TELLIER
11. “Me and Mary” ASOBI SEKSU
12. “Raise Me Up” HERCULES & LOVE AFFAIR
13. “No more sweet music” HOOVERPHONIC
14. “Canzone Arrabbiata” MARIANGELA MELATO
15. “Hurry On Now” ALICE RUSSELL
16. “The Disko Song” AU REVOIR SIMONE
17. “Crystalline Green” GOLDFRAPP
18. “Veridis Quo” DAFT PUNK
19. “Milkshake” HOLY FUCK
20. “All we have is now” FLAMING LIPS “Yoshimi battles the pink robots”
21. “Bits And Pieces” JUNIOR BOYS
22. “Some Of Us” STARSAILOR
23. “Actor Out Of Work” ST.VINCENT
24. “The Lisbon Maru” FUCK BUTTONS
25. “Heart Skipped A Beat” ΤΗΕ ΧΧ
26. “I Wanna Kill” THE CROCODILES
27. “Heart It Races” ARCHITECTURE IN HELSINKI
28. “Girl One Day” SUNSET BLVD feat. KASS
29. “In Curable” PIANO MAGIC
30. “Keep The Car Running” ARCADE FIRE
(Π.Α.)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)