“Stop Motion”, μια cinematic εκπομπή στο ραδιόφωνο του Diva Fm 91.6 στην Κοζάνη Λόγια-μουσική επιμέλεια: Πέτρος Αλμπάνης

(AIRPLAY LIST, Κυριακή 20-4-2008, 21.00-23.30)

1. “Her own right”, Olga Kouklaki (“GETALIFE”)
2. “Iris”, Hercules and Love Affair (“HERCULES AND LOVE AFFAIR”)
3. “Waving Flags”, British Sea Power (“DO YOU LIKE ROCK MUSIC”)
4. “Cape Cod Kwass Kwass”, Vampire Weekend (“VAMPIRE WEEKEND”)
5. “The Rip”, Portishead (“THIRD”)
6. “Je t’ aime…moi non plus”, Jane Birkin (“MASTER SERIE”)
7. “Elysium Number Five”, Richard Bishop (“POLYTHEISTIC FRAGMENTS”)
8. “Irene”, Caribou (“ANDORRA”)
9. “Kiss Kiss is getting old”, Les Savy Fav (“LET’S STAY FRIENDS”)
10. “Lovely Allen”, Holy Fuck (“HOLY FUCK LP”)
11. “Mirador”, Efterklang (“PARADES”)
12. “We live by the lake”, Fanfarlo (“FIRE ESCAPE EP”)
13. “Back and Forth”, Maps (“WE CAN CREATE”)
14. “Cassius”, Foals (“ANTIDOTES”)
15. “I dream of spring”, K.D. Lang (“WATERSHED”)
16. “Breathless”, Cat Power (“JUKEBOX”)
17. “Like a Motorway”, Saint Etienne (“TRAVEL EDITION 1990-'05)
18. “Minha Neguinha”, Cibelle (“SHINE OF DRIED ELECTRIC LEAVES”)
19. “Miniature Birds”, Grand Archives (“THE GRAND ARCHIVES”)
20. “Hallam Foe Dandelion Blow”, Franz Ferdinant (“HALLAM FOE OST”)
21. “Just like You”, 17 Hippies (“HEIMLICH”)
22. “Koupes-I’ ll smash glasses”, Shantel (“DISKO PARTIZANI”)
23. “Yesterday Tomorrows", Tindersticks (“THE HUNGRY SAW”)
24. “Θάλασσα”, Λένα Πλάτωνος (“ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ”)
25. “Beyoglu Tango”, Κοντραμπάντο (“ELEPHANT”)
26. “Long Forgotten Accordion”, Burgundy Grapes (“BURGUNDY GRAPES”)

ΡΑΔΙΟΑΛΧΗΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΡΑ ΚΟΖΑΝΗΣ 100.2 KAI 100.6 FM . ( ΔΕΥΤΕΡΑ- ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16.00- 18.00)

Μουσική επιμέλεια και παρουσίαση Νίκος Γκουτζιομήτρος
AIRPLAY ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2008

1 I LOVE TO MOVE IN HERE- MOBY
2 MERCY- DUFFY
3 HUNTER- PORTISHEAD
4 YESTERDAY TOMORROWS-TINDERSTICKS
5 HUSTON-REM
6 TODAYS LESSON -NICK CAVE AND THE BAD SEEDS
7 BETTER BROTHER- MADITA
8 RUN-GNARLS BARKLEY
9 LOVESONG- ABBIE GALE
10 VODKA BOSSA- DR.VODKATINI
11 THAT’S HOW PEOPLE GROW UP- MORRISSEY
12 RUN HONEY RUN- MORCHEEBA
13 MARIA JOSE- FEDERICO AUBELE
14 SMELL OF ROSES-CHRISTOS STYLIANOU
15 SERENATA DELUXE- DOUSK
16 BALTIMORE DAYS-SUNSET BLVD
17 LUISITO- MELINGO
18 YOU GOT TIME- SUGARMAN
19 ASA NISI MASA- THE SHIFFERS
20 MISTA PRESIDENT- THE SOUL JAZZ ORCHESTRA
21 CHARME AND SHAKE- BENGI JUMPING
22 CARAVAN GIRL- GOLDFRAPP
23 NIGHT OF JOY- THE BREEDERS
24 100 DAYS 100 NIGHTS- SHARON JONES AND THE DAP KINGS
25 DISKO PARTIZANI- SHANTEL
26 DAYDREAMS- ADELE
27 YOU KNOW I M NO GOOD- AMY WINEHOUSE
28 MESSOGIOS- MAKIS ABLIANITIS
29 SELENA- MICHALIS NIKOLOUDIS
30 HOW DO YOU FEEL- OLGA KOUKLAKI

ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ-LIVE...1

17 Hippies (+Darnakes)

Μπορεί να λέγονται 17 Hippies, εμείς όμως την Παρασκευή που μας πέρασε στο Principal Club της Θεσ/νίκης, είδαμε μόνο μόλις 13 άτομα (τόσα είναι τα μέλη του γκρουπ). Για πρώτη φορά στην Ελλάδα οι «Χίπηδες», στα πλαίσια του εξαιρετικά ενδιαφέροντος “Gaia Festival ‘08”, έφεραν στις αποσκευές τους εκτός από προικισμένους γοητευτικά αλλοπρόσαλλους ρυθμούς και πάμπολλα μουσικά όργανα : κοντραμπάσα, κιθάρες, κλαρινέτα, τρομπέτες, μεταλλόφωνα, μελόντικα, ακορντεόν, μπάντσο και ένα…πριόνι! Το συγκρότημα ιδρύθηκε πριν από 14 χρόνια κατευθείαν από την καρδιά της πρωτοπορίας, το Βερολίνο. Τριγυρνάνε χρόνια τώρα ανά τις ηπείρους και τοποθετούν στο μουσικό τους «μπλέντερ» ρυθμούς από όλα το μουσικό φάσμα (όχι, οι 17 Hippies δεν μοιάζουν με σαχλοαγγλοσαξωνική γλυκανάλατη ποπ μπάντα, ούτε με τους γυαλιστερούς Tiger Lillies...).

Έτσι το ατελείωτο πάρτυ (2,5 ώρες παρακαλώ!) στη σκηνή του Principal ήταν κάτι απόλυτα φυσικό. Ska, swing, jazz, τσάρλεστον, γαλλικό σανσόν, φολκ μελωδίες, αβαντ γκαρντ σόλα, dance groovy rythms, τσιγγάνικα έγχορδα, όλα στην υπηρεσία αυτής της δαιμονικής μπάντας που έκανε όλους τους θεατές να πλησιάσουν κοντά και να λικνίζονται ασταμάτητα. Κάτι σαν κράμα Calexico και Iron and Wine, με πινελιές ορχήστρας Morricone σε σπαγγέτι γουέστερν του Σέρτζιο Λεόνε!!! (CUT : Οι 17 Hippies έχουν συνθέσει μουσική για τον κινηματογράφο, για το δραματικό «Halbe Treppe» του Αντρέας Ντρέσεν). Αυτό που εντυπωσιάζει στη βερολινέζικη κολεκτίβα, εκτός από την μουσική τους δεξιοτεχνία, είναι η θεατρικότητα που χρησιμοποιούν. Perform Art λοιπόν με ένα από τα μέλη της μπάντας να αναλαμβάνει ρόλο μαέστρου και για τους μουσικούς αλλά και για το κοινό! Εμπειρία μοναδική που γεύτηκαν λίγοι σχετικά θεατές, που αποθέωσαν όμως την μπάντα. Και πώς να μη λατρέψεις μια μπάντα όταν ακούς την αγαπημένη σου, του Νίνο Ρότα μελωδία, από το «Οκτώμιση» του Φελίνι. Για του λόγου το αληθές 2 βιντεάκια …





Τους Δάρνακες μέχρι, ομολογώ, πέρσι το καλοκαίρι δεν τους γνώριζα. Ας είναι καλά η φίλη η Ναταλία της Ano Kato Records που μου τους σύστησε στις περσινές «Γιορτές της Γης» στη Βλάστη. Οι Δάρνακες λοιπόν, ορμώμενοι από τη Θεσ/νίκη, είναι ένα από τα πιο ελπιδοφόρα νέα βαλκανικά-post gypsy-punk-έθνικ ελληνικά συγκροτήματα. Μια κομπανία 10 παιδιών που με τρομπέτα, τρομπόνι, σαξόφωνο, φλάουτο, κλαρίνο, κοντραμπάσο, κιθάρες, τύμπανα, κρουστά, ακορντεόν και με 2 εξαιρετικές φωνές από τον συνθέτη/στιχουργό και ερμηνευτή Φώτη Δούσο και την νέα, πληθωρική τραγουδίστριά τους Λίνα, δημιούργησαν τέτοιο παραλήρημα στους θεατές που τους πρωτοάκουγαν, που τα παρακάλια να μην κατέβουν από τη σκηνή έδιναν και έπαιρναν…Οι Δάρνακες (που μετά το επιτυχημένο ντεμπούτο τους «Virgo», μόλις έβγαλαν και ένα πιο ambient demo) συνδυάζουν στο μουσικό τους χαρμάνι alternative τσιφτετέλια με σκωπτική διάθεση, «πειραγμένα» θρακιώτικα παραδοσιακά,, το «Γλέντι»της Μ. Πολυδούρη, «σκοτεινά» jazzy ποιήματα,, ταραντέλλες της Κ. Ιταλίας διασκευασμένες με ηλεκτρικά, χορευτικά, ανήσυχα περάσματα. Και ήταν τέτοια η άνεση που είχαν στη σκηνή και το κέφι που κόμισαν σε όσους τους παρακολουθούσαν, που οι αθεόφοβοι (sic) πάντρεψαν το «Cladestino» του Manu Chao με τον Καββαδία, με το “Schism” των Tool και η έκπληξη…με το…σμυρναίικο «Ελενάκι»!!! Το μέλλον τους ανήκει.



(Π.Α)

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΑΝΟΙΞΗ 2008 ( Α ΜΕΡΟΣ)

Παραδοσιακά το «πάγωμα» των νέων παραγωγών στο χώρο της δισκογραφίας που παρατηρείτε μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων διαρκεί μέχρι τα τέλη του Μάρτη. Μετά από αυτό το αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα όλες οι δισκογραφικές εταιρείες «βγάζουν» όλο το «βαρύ πυροβολικό» στην αγορά σε καιρούς πολύ δύσκολους για την παγκόσμια δισκογραφία. Ας δούμε μερικές σημαντικές «επιστροφές» καλλιτεχνών που στο παρελθόν μας έχουν χαρίσει μοναδικές μουσικές συγκινήσεις.

Nick Cave and the bad seeds- Dig Lazarus Dig

Ας ξεκινήσουμε από τον Nick Cave που στις αρχές Ιουνίου θα βρίσκεται στην χώρα μας για δύο συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ο τόσο αγαπητός στο εγχώριο κοινό αυστραλός «πρίγκιπας του σκότους» μετά το εξαιρετικό «πείραμα» με τους Qrinderman ξανασυναντά τους Bad Seeds και μας παρουσιάζει μια εξαιρετική δουλειά που σίγουρα αποτελεί μια από τις πιο ολοκληρωμένες των τελευταίων ετών. Η θεματολογία και αυτή τη φορά γνωστή- ιστορίες θανάτου, μοιραίου έρωτα, αποφασισμένων γυναικών και το κυνήγι της θρησκευτικής λύτρωσης. Ξεχωρίζουν τα «dig lazarus did», «Jesus of the moon» και «midnight moon».

Moby- Last night

Ο μικροσκοπικός κύριος που πρωτογνωρίσαμε πριν από δύο δεκαετίες με τα πρώτα επιδραστικά singles, είναι πλέον ένας super star της ηλεκτρονικής μουσικής. Πέρασαν τρία χρόνια από το αμφιλεγόμενο «Hotel» και ήρθε η ώρα για μια πιο up tempo επιστροφή με το ολόφρεσκο «Last Night». Ο ίδιος χαρακτηρίζει αυτό τον δίσκο σαν ένα «ταξίδι στη νυχτερινή Νέα Υόρκη» κάνοντας μια αναδρομή στην ιστορία των ηλεκτρονικών beats που γέμισαν τις σελίδες της χορευτικής μουσικής. Ίσως είναι δύσκολο και αυτό το άλμπουμ να «φτάσει» σε καλλιτεχνική αξία το περίφημο πλέον «Play» του 1999, είναι όμως σίγουρο ότι το νέο δισκογραφικό βήμα του ταλαντούχου Moby δεν θα περάσει απαρατήρητο. Ακούστε τα « I Love to move in here» « Alice» και «Disco Lies»

Morrissey- Greatest Hits

Αυτή είναι η τρίτη συλλογή με τραγούδια από την προσωπική πορεία του πρώην αρχηγού των Smiths. Οι δυο προηγούμενες κυκλοφόρησαν στη δεκαετία το 90 από τις παλιές δισκογραφικές εταιρείες του Moz. Φέτος είναι μια σημαντική χρονιά για τον χαρισματικό Βρετανό βασιλιά της μελαγχολίας και του αυτοσαρκασμού. Συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου προσωπικού δίσκου «Viva Hate 1988» αλλά και αρχίζει η συνεργασία του με ένα ιστορικό label όπως είναι η decca. Η συνεργασία λοιπόν «εγκαινιάζεται» με την κυκλοφορία αυτού του «Greatest Hits» και θα συνεχιστεί το φθινόπωρο με το καινούριο δίσκο που αυτή την περίοδο ηχογραφεί πυρετωδώς ο Morrissey. Το χαρακτηριστικό αυτής της συλλογής που σας προτείνουμε είναι το γεγονός ότι περιλαμβάνονται κυρίως τραγούδια της «τελευταίας περιόδου» της προσωπικής καριέρας του τραγουδιστή αλλά χωρίς να λείπουν και κάποια τραγούδια παλιότερα που αγαπήθηκαν τόσο πολύ ( Suedehead, Everyday is like Sunday). Επίσης σε υψηλό επίπεδο βρίσκονται και οι δυο καινούριες συνθέσεις που περιλαμβάνονται στη συλλογή ( That’s How People Grow Up και All You Need Is Me).

K.D Lang-Watershed

Επιστροφή για την σημαντική τραγουδίστρια από τον Καναδά με καινούριο υλικό μετά πό οκτώ ολόκληρα χρόνια. Η K.d Lang δεν είναι κάποια καινούρια τραγουδίστρια αφού μετρά εικοσιπέντε χρόνια καριέρας. Ωστόσο η χρονιά του 1992 στάθηκε ορόσημο στην σπουδαία πορεία της αφού τότε με την κυκλοφορία του δίσκου "Ingenue" έγινε γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο και ιδιαιτέρως γνωστή και στην χώρα μας. Με ένα μίγμα ποιοτικής ποπ μουσικής αλλά και country επιροοών καταφέρνει για μια ακόμα μια φορά να σταθεί σε υψηλά είπεδα έμπνευσης. Με οδηγό την απίστευτη φωνή αλλά και την "λουσάτη" παραγωγή το νέο της δισκογραφικό "πόνημα¨" είναι μάλλον ότι καλύτερο έχει ηχογραφήσει από το 1992.

Portishead-Third

Ένα από τα άλμπουμ που περιμέναμε φέτος να κυκλοφορήσει με μεγάλη αγωνία ήταν ασφαλώς το νέο άλμπουμ των πολύ δημοφιλών στη χώρα μας Portishead. Ήρθε λοιπόν η στιγμή για την κυκλοφορία του τρίτου τους δίσκου έχοντας μεσολαβήσει δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια από το "Dummy" του 1994. Ο συγκεκριμένος δίσκος ήταν ένα από τα άλμπουμ που χαρακτήρισαν τη δεκαετία το 90.Τα χρόνια βέβαια πέρασαν , η λεγόμενη "σκηνή του Bristol" δεν υπάρχει πλέον, αλλά η έμπνευση των Portsihead για μια ακόμη φορά βρίσκεται σε τέτοιο επίπεδο, ώστε να μην προδώσει τις "αυξημένες" προσδοκίες που έχουμε όλοι μας και απο αυτόν το νέο δίσκο. Η Beth Gibbons με την χαρακτηριστική της φωνή δημιουργεί καταπληκτικές ατμόσφαιρες ενώ ο ήχος αν και μοιάζει περισσότερο "επαγγελματικός", ωστόσο παραμένει καινοτόμος και πρωτοποριακός όπως και τότε...... Αν θα θέλαμε να ξεχωρίζαμε κάποια τραγούδια -χωρίς τα υπόλοιπα να υπολείπονται δραματικά- αυτά είναι τα "Hunter" ,"Plastic".