ΣΙΝΕΜΑ...ΓΕΝΙΚΟ ΑΡΘΡΟ...1


ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ 2007

Μια vintage – από κάθε άποψη – κινηματογραφική σεζόν. Πολυσυλλεκτική. Με περισσότερη ουσία και αισθητική και λιγότερη αστερόσκονη από το styling. Με μπόλικο σινεμά πολιτικού προβληματισμού (έστω και αφελούς πολλές φορές), με λίγο περισσότερο σεβασμό στο θεατή. Με νέα αισιόδοξα (?) ήθη στην κινηματογραφική βιομηχανία, όπως η επέλαση του ψηφιακού φορμά. Ένα κινηματογραφικό 2007 με πολλές στιγμές και γεγονότα που μας εξέπληξαν ευχάριστα ή δυσάρεστα. Στα συν ο χείμαρρος των cineblogs - cine-portals (καλή ώρα το Movieworld) και η επιρροή τους στη διαμόρφωση «ψαγμένων» θεατών, η ανανεωτική προσέγγιση του romantic comedy genre από την παρέα του «Knocked up» και του «Superbad», ο Τζον Τραβόλτα με παραφουσκωμένο κοστούμι και τσαχπίνικη προφορά στο Hairspray, η δημόσια παραδοχή της ομοφυλοφιλίας από πλευράς Τζόντι Φόστερ, η αιώνια λιακάδα της ρουμανικής κινηματογραφίας, η ελεύθερη πτώση των blockbusters, το διμηνιαίο περιοδικο-στολίδι του ΕΚΚ, «Μοτέρ», τα έξοχα μουσικά score που «στολίζουν» τα περισσότερα φιλμ. Στα πλην η ταυτόχρονη έξοδος στις αίθουσες πλειάδας ταινιών κάθε εβδομάδα, η ολοένα και αυξανόμενη πτώση των εισιτηρίων, η απειλητικά αυξανόμενη τάση των torture-porn film («Hostel»), τα άτσαλα τσαλαβουτήματα του ελληνικού σινεμά (ιδέες υπάρχουν, ολοκλήρωση τους δεν υπάρχει), η θέαση αμέτρητων Dvd από τον αναπαυτικό καναπέ, η καταδίκη “straight to Dvd” πολλών αξιόλογων ταινιών, η «αναχώρηση» πολλών σπουδαίων…Το top 10+1 των αγαπημένων μας φιλμ για το 2007 είναι :

1. “Ο Λαβύρινθος του Πάνα” του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
(Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων πασπαλισμένη με πολιτική αλληγορία, παραμυθένια φωτογραφία και μια τζούρα γοητευτικού ερέβους)

2. Half Nelson του Ράιαν Φλεκ
(Broken Social Scene, ανδρική ερμηνεία ολκής, indie ολόφρεσκο σινεμά)

3. Zodiac του Ντέιβιντ Φίντσερ
(Μια έξοχη σπουδή στην εμμονή)

4. My Blueberry Nights του Γουογκ Καρ Γουάι (Εικαστική ζαλιστική πρωτοπορία που σε κάνει να ξεχνάς τις ατέλειες της)

5. Time του Κιμ Κιμ Ντουκ
(Ατόφιο σινεμά συναισθημάτων και γοητευτικής εσωστρέφειας)

6. Red Road της Άντρεα Άρνολντ
(Παγωμένο ατμοσφαιρικό θρίλερ με οδηγό την υπερβατική αγάπη – συγχώρεση)

7. Εσείς οι ζωντανοί του Ρόι Άντερσον (Σινε-μανιφέστο για την αδυναμία καθημερινής επικοινωνίας και πως το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης μας μεταμορφώνει και μας εξυψώνει)

8. Ο Επισκέπτης του Μπογκ Ζουν Χο
(b-movie αισθητική βουτηγμένη στην οικολογική αφύπνιση και πολιτική σάτιρα)

9. Χαμένα Όνειρα του Εμανουέλ Κριαλέζε
(Σαρλότ Γκενσμπούρ, μαγικός ρεαλισμός, μικρά θαύματα, μεγάλα όνειρα, έρωτας)

10. Η Ψυχή στο Στόμα του Γιάννη Οικονομίδη
(Πολιτικό σινεμά στις κοινωνικές επάλξεις με διάθεση αυτοσαρκαστική)

10+1. Σιωπηλό Φως του Κάρλος Ρεϊγάδας
(Πολυαναμενόμενο φιλμ του 2008, μία από τις καλύτερες ταινίες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Το τρομερό παιδί της μεξικάνικης κινηματογραφίας ξαναχτυπά με ένα «θρησκευτικό» πεισιθανάτιο ευαγγέλιο, καλειδοσκόπιο ατάκτων συναισθημάτων, μάθημα νίκης της επιθυμίας πάνω στα «πρέπει». Ο Μπονιούελ και ο Ντράγερ θα χαμογελούν από τους ουρανούς λίγο πριν το «θαύμα» της Αγάπης…)

(Π.Α.)