ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ – LIVE … 6

Αν σας αρέσουν τα πολύχρωμα και εξωτικά κοκταίηλ, οι καλοκαιρινές νύχτες μετά συναυλιών και τα lounge, latin, jazz soundscapes, όλα στη σωστή δοσολογία, είσαστε τυχεροί, γιατί οι Pink Martini γνωρίζουν απταίστως τη συνταγή και το κυριότερο τη μοιράζουν σε όσους την ποθούν, αφειδώς. Αυτά είχα κατά νου και πήγα στο Μύλο στη Θεσ/νίκη εκεί στις αρχές του Ιούλη, μαζί με εκλεκτή παρέα, την Κατερίνα, το Στέλιο και το Νίκο, για το Live της δημοφιλής ενδεκαμελής μπάντα από το Portland του Oregon. Ο χώρος αν και ακατάλληλος (δεν είναι η Βαβυλωνία για τέτοιες μεγάλες συναυλίες ρε) και η ατμόσφαιρα αποπνικτική ελέω υγρασίας και καύσωνα, εντούτοις κατάμεστος από νωρίς. Βλέπετε οι Pink Martini είναι «δικά» μας παιδιά, πολύ αγαπητοί και προσφιλείς στην Ελλάδα και με τρελές πωλήσεις και στα τρία άλμπουμ τους μέχρι τώρα («Sympatique», «Hang on Little Tomato», «Hey Eugene»). Κυριολεκτικά ξεπουλάν. Ενίοτε, σπανίως βεβαίως, το μουσικό ένστικτο των συμπατριωτών μου συμπίπτει με το καλό γούστο, την φίνα αισθητική…Η China Forbes ήταν εκεί με την πολυσυλλεκτική της μπάντα και τις ακόμη πιο πολυποίκιλες μουσικές επιρροές του γκρουπ που ξεκινούν από το jazz swing και την κλασική μουσική και ακουμπούν τις παρυφές του μπλουζ, του μπολερό ως το τάνγκο, τη σάμπα και τη ρούμπα. Και διασκευές φυσικά από το σελιλόιντ. Η διασκευή του περίφημου Ραβελ-ικού «Bolero» ανοίγει τη συναυλία σε μία ατμόσφαιρα χαλαρή «wannabe» κοσμοπολίτικη. Τα κρουστά στο προσκήνιο (από μπόνγκος και ντέφια μέχρι βιμπράφωνο και τύμπανα), σε δεύτερο φόντο οι τρομπέτες και τα τρομπόνια και εκεί στη μέση της σκηνής η λαμπερή περσόνα της China Forbes. Το κοινό (γυναικείο ως επί το πλείστον) δεν αργεί να λικνιστεί με γαλλικά, πορτογαλικά και βραζιλιάνικα κομμάτια. Ανάμεσα τους και μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους: “Que Sera Sera” (με προσέγγιση βαριετέ), “Lilly”, “Amado Mio”(η ντίβα Ρίτα Χέιγουορθ στη θρυλική «Τζίλντα» σίγουρα θα χαμογελούσε) , "Donde estas Yolanda", «Je ne vais pas travailler», “Una Notte A Napoli” (ο δικός μου ονειρικά ερωτεύσιμος ύμνος). Και κάπου εκεί το “Hey Eugene” με τη μικρή του αλλόκοτη ιστορία: η China Forbes σ’ ένα πάρτυ στη Νέα Υόρκη γνώρισε έναν τύπο ονόματι Eugene, που τη φλέρταρε, της ζήτησε το τηλέφωνο αλλά δεν την πήρε ποτέ! Οι Pink Martini, χωρίς να ήταν κάτι το εξωπραγματικό με πάμπολλες μουσικές πρωτοπορίες κατάφεραν επί διώρου να σερβίρουν το κοσμοπολίτικο τους μείγμα, ένα κράμα ισορροπημένου mainstream και έθνικ ακουσμάτων, ταξιδεύοντας μας από τη Γαλλία του Μεσοπολέμου στη μυστηριώδη Αραβία και από εκεί στη Νέα Υόρκη. Και από εκεί στα χατζιδακικά “Παιδιά Του Πειραιά” και σε 2 νέα τραγούδια του επερχόμενου album. Feel good ατμόσφαιρα με την China Forbes να κλείνει με 'ευχαριστώ' και 'καληνύχτα'…Πάρτε και ένα βιντεάκι από τη βραδυά.

(Π.Α.)

EARTH FESTIVAL 2008-VLASTI KOZANIS

Το καλοκαίρι πλησιάζει στο ημερολογιακό τέλος του οπότε σιγά σιγά να μαζεύουμε το σωρό των posts που έχουν συσσωρευτεί για το blog και πρέπει να «ανέβουν». Είναι τόσα πολλά που εάν δεν καταγραφούν ΤΩΡΑ, σίγουρα θα τα παρασύρει η νωχελική αχλύ της θαλασσινής αύρας. Ξεκινάω λοιπόν με το πρώτο και σημαντικότερο post απ’ αυτά που είχα υποσχεθεί. Earth Festival 2008 ή αλλιώς «Γιορτές της Γης», Βλάστη Κοζάνης 2008. Ένα Φεστιβάλ, λίγο διαφορετικό απ’ τα υπόλοιπα, που ειδικά φέτος εκτός από τον διασκεδαστικό (sic) του χαρακτήρα είχε σαν στόχο τη «δημιουργική» αλληλεπίδραση των πολιτών-θεατών πάνω σε θέματα διατροφικής ανασφάλειας. Το εάν κατάφερε να αφυπνίσει, θα φανεί στο διάβα του χρόνου μέχρι το επόμενο Φεστιβάλ. Οι φετινές «Γιορτές της Γης» με βρήκαν σε ένα διαφορετικό πόστο, αυτό του μέλους της διοργανώτριας ομάδας, οπότε οι κρίσεις και επικρίσεις μου κινδυνεύουν να…εκτροχιαστούν…

Αν πρέπει να βγάλουμε μια συνιστώσα του 8^ου Φεστιβάλ, αυτή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την Καταξίωση και το Σεβασμό που έχει πλέον κατακτήσει τόσο στους πολυάριθμους φίλους του, αλλά εξίσου και στο group των καλλιτεχνών που απαρτίζουν το μουσικό κομμάτι του κάθε χρόνο. Η φετινή προσέλευση ήταν τόσο γιγάντια (περί τις 20000 επισκέπτες το τετραήμερο) που έκρυψε κάποιες αδυναμίες. Ξεκινώντας από τα αδύναμα σημεία του Φεστιβάλ (που είναι ομολογουμένως λίγα για ένα τέτοιου μεγέθους, ελάχιστα κρατικοδίαιτου φεστιβάλ) θα αναφέρω πρώτα απ’ όλα τον αποπροσανατολισμό του Φεστιβάλ. Οι «Γιορτές της Γης» υπό τη μαγκέτα του φίλου Σταύρου Υφαντή, ξεκίνησαν πριν 8 χρόνια ως ένα μουσικό, κυρίως Φεστιβάλ, με παράλληλες εκδηλώσεις που είχαν να κάνουν με την οικολογία (γενική και καθημερινή), το παιχνίδι, την χλωρίδα και την πανίδα, την αφύπνιση «κοιμισμένων» συνειδήσεων πολιτών. Και τα κατάφερε περίφημα ως τώρα να παίξει και έναν ρόλο εκπαιδευτικό, επιμένοντας στον «αντιεμπορευματικό» χαρακτήρα που μπορεί να κομίσει ένα multi culti Φεστιβάλ σε ένα ορεινό, μη trendy προορισμό, χωριό της Κοζάνης. Προς επίρρωση όλων αυτών και η κλήση «διεθνοποιημένων» καλλιτεχνών με «άποψη», διαχρονικότητα, ενθουσιασμό, που έχουν κάτι φρέσκο να φέρουν στο συναυλιακό μεσαίωνα της Ελλάδας. Με το βλέμμα στραμμένο στον κόσμο.

Φέτος το Φεστιβάλ, δυστυχώς, ξέφυγε από τον έλεγχο. Μια τεράστια κατασκήνωση έγινε, που περνάμε μεν καλά , αλλά ούτε μας νοιάζει για συναυλίες, ομιλίες, συμμετοχικά παιχνίδια κτλ. Είναι ένα σημείο που πρέπει να προσεχθεί, γιατί αυτό κάνει το Earth Festival να απέχει παρασάγγας από οποιοδήποτε άλλο εγχώριο..Παρελκόμενο όλων των παραπάνω ήταν η ρίψη μπουκαλιών μπύρας επί της σκηνής από κάποιον ανεγκέφαλο. Τα προβλήματα υποδομής του Φεστιβάλ είναι γνωστά. Μέσα σε 3 χρόνια οι θεατές τριπλασιάστηκαν. Μοιραία οι τουαλέτες δεν αρκούσαν, το ελεύθερο κάμπινγκ λειτουργούσε στο 150% των δυνατοτήτων του. Ένα πάντως από τα πιο βασικά προβλήματα εντοπίζεται στο πάργκινκ του κάμπιγκ, στα άπειρα αυτοκίνητα και στο στενό δρόμο που οδηγεί σ’ αυτό. Παρ΄ότι θα μπορούσαν να μετακινηθούν πολλοί με ένα αμάξι αντί για πέντε, το πρόβλημα είναι μεγάλο. Θα μεριμνήσουμε όμως του χρόνου. Είναι στην άμεση προτεραιότητά μας. Τέρμα οι «Αχίλλειες» πτέρνες του Φεστιβάλ…

Οι θετικές εντυπώσεις ήταν ασυγκρίτως περισσότερες. Μερικά snapshots που αποτυπώθηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη μου είναι : οι εκρηκτικοί –για πρώτη φορά στην Ελλάδα- Kultur Shock. Χαρντκορ, πανκ, βαλκανικά ηχοτοπία, πολιτικοί στίχοι από την μπάντα απ΄το Σιάτλ με ρίζες όμως από παντού. Κι ας ταλαιπωρήθηκαν στα σύνορα από τους Έλληνες τελωνειακούς. Thanks Τζίνο και καλοτάξιδος ο νέος δίσκος υπό την σκέπη του label του Jello Biafra των Dead Kennedys…

Ο Γαλλομαροκινός Κάλιντ Κ. και οι απίστευτου μουσικού κάλλους ήχοι που έβγαιναν από το λαρύγγι του. Ο κιθαρίστας, με σολαρίσματα αλά Χέντριξ, των Χαίνηδων. Η απαράμιλλη βιρτουοζιτέ του κιθαρίστα της μπάντας του Γ. Χαρούλη (ο οποίος ξεχωρίζει και στους Modrec), η τρομπέτα του Μάρκο Μάρκοβιτς σε ένα jazzy αυτοσχεδιαστικό πέρασμα στο concept του Χαρούλη. Το διονυσιακό κρεσέντο που ξεπηδούσε από την ορχήστρα των χάλκινων πνευστών υπό τον υιό Μάρκοβιτς. Το live cinematic set του Σεραφείμ Τσοτσόνη, της Klik Records. Οι Αυστριακοί !Deladap με τη nu jazz electro αισθητική τους. Ο φίλος Νεκτάριος Λαμπρόπουλος που με μόχθο και παρρησία συντηρεί ένα μουσικό περιοδικό-κόσμημα, το πατρινό Muzine. Ο αναβαθμισμένος και εμπνευσμένος φετινός παιδότοπος. To βιολογικό εστιατόριο ever. To πλαστικοποιημένο ποτήρι- έμβλημα- του φετινού Φεστιβάλ. Το χρεωνόσουν και όταν το επέστρεφες έπαιρνες πίσω 1ευρώ. Το πάμφθηνο, πιο φθηνό δε γίνεται, εισιτήριο. Τα καλαίσθητα stands. Ο βιολογικός μεταμεσονύχτιος τραχανάς. Τα καλοσχεδιασμένα φούτερ του Φεστιβάλ. Οι δύο εκθέσεις (φωτογραφική και εικαστική) στο παλιό σχολείο με θέμα τη διατροφική ανασφάλεια. Και, και, και…Μα πάνω απ’ όλα οι Ανθρωποι του Φεστιβάλ. ΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ. Χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα ήταν ίδιο…

(Π.Α.)

ΔΙΣΚΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 4

DOUSK-KIND OF HUMAN

Με μεγάλη χαρά έφτασε στα χέρια μας το νέο δισκογραφικό πόνημα του Γιάννη Ντούσκου από την θαυμάσια εταιρεία της klik Records. Πέρασαν τρία χρόνια από το καταπληκτικό προηγούμενο του άλμπουμ D.I.Y και ο Dousk κατάφερε να επιστρέψει με ένα δίσκο που είναι κατά την ταπεινή μου άποψη ακόμη καλύτερος. Η έκπληξη αυτού του άλμπουμ είναι ότι είναι τόσο διαφορετικό, αφού αποτάσσει το καθαρό ηλεκτρονικό παρελθόν του καλλιτέχνη, και μας παρουσιάζει πολλές και διάφορες επιρροές από την jazz, την lounge, την disco αλλά και την progressive. Μια άλλη διαφοροποίηση σε κάποια νέα τραγούδια είναι ότι χρησιμοποιούνται και φυσικά όργανα, κάτι για το οποίο υπεύθυνοι είναι οι Flakes, που δίνουν μια φρεσκάδα μοναδική στο δίσκο. Το αποτέλεσμα είναι σαφώς πιο χαλαρό και πιο καινοτόμο σε αντίθεση με το εσωστρεφές κλίμα που επικρατούσε στο D.I.Y. Η κυκλοφορία αυτού του δίσκου δείχνει ότι το επίπεδο ηλεκτρονικών παραγωγών στη χώρα μας έχει ανέβει αρκετά τα τελευταία χρόνια, και το label της Klik στηρίζει τέτοιου είδους προσπάθειες, ( σε άλλο post θα αναφερθούμε αναλυτικά στην αθηναϊκή εταιρεία) με όλα της τα μέσα. Να σημειωθεί ότι το artwork του άλμπουμ είναι από τα ωραιότερα που έχουμε δει, από μια εταιρεία που πάντα «πρόσεχε» το αισθητικό μέρος των παραγωγών της. Εν κατακλείδι , ο Dousk αποτελεί ένα ξεχωριστό «κεφάλαιο» για την ελληνική αλλά και την διεθνή ηλεκτρονική σκηνή. Το μέλλον του ανήκει, και φυσικά οι προσδοκίες μας είναι πολλές, και οι απαιτήσεις μας μεγάλες. Ακούστε τα εξαιρετικά The Place, Loose και Gigi και σίγουρα θα νιώσετε ξεχωριστές μουσικές συγκινήσεις, από ένα καλλιτέχνη και ένα άλμπουμ που σίγουρα θα «χαρακτηρίσουν» το καλοκαίρι του 2008.

Νίκος Γκουτζιομήτρος

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ BAJOFONDO TANGO CLUB

Οι Bajofondo Tango Club είναι το συγκρότημα που σίγουρα έχει ταράξει τα «στάσιμα νερά» της δισκογραφίας στη χώρα μας. Και αυτό δεν είναι ένα υποκειμενικό συμπέρασμα αλλά μια πραγματικότητα που επιβεβαιώνεται από τα 17.000 cds που έχει πουλήσει το τελευταίο τους καταπληκτικό άλμπουμ « Mar Dulce». Ηγετική φυσιογνωμία του συγκροτήματος ο σπουδαίος Gustavo Santaolalla γνωστός για τις αισθαντικές μελωδίες και τα κινηματογραφικά soundtrack ταινιών όπως τα «Ημερολόγια μοτοσικλέτας», « Babel» και «Brokeback Mountain». Τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος κατάγονται από την Αργεντινή επίσης, αλλά και από την Ουρουγουάη. Ο ήχος των Bajofondo είναι εκρηκτικός και αυτό συμβαίνει γιατί το παραδοσιακό τάνγκο «συναντά» με μοναδικό τρόπο την σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική. Πριν από περίπου δέκα χρόνια το συνδυασμό αυτό μας τον παρουσίασαν με επίσης πολύ έξυπνο τρόπο, οι καταπληκτικοί επίσης Gotan Project. Όμως τα δύο συγκροτήματα εκτός από τα κοινά στοιχεία που έχουν, εμφανίζουν ταυτόχρονα και πολύ μεγάλες διαφορές. Η κυριότερη από αυτές είναι στις ζωντανές εμφανίσεις των δύο συγκροτημάτων αφού οι Gotan Project είναι αρκετά πιο συμβατικοί στη σκηνή σε αντίθεση με τους Bajofondo που είναι γεμάτοι ενέργεια, θυμίζοντας ροκ συγκρότημα. Ακούγοντας τα άλμπουμς του συγκροτήματος που προέρχεται από την περιοχή του Rio de la Plata , θα διαπιστώσει κανείς ότι ο ήχος τους έχει επιρροές εκτός από το τάνγκο, και από τη μιλόνγκα, το χιπ-χοπ ,τη ροκ και φυσικά την ελεκτρόνικα. Εν κατακλείδι αξίζει να προσέξετε το πολύ ενδιαφέρον αυτό σχήμα, που έχει φανατικούς οπαδούς στη χώρα μας και πρόσφατα στη συναυλία τους αυτό αποδείχθηκε με τον πιο θριαμβευτικό τρόπο. Μέχρι το επόμενο ραντεβού με την υπέροχη μουσική τους στη χώρα μας, αξίζει να ακούσετε το τελευταίο τους άλμπουμ αλλά και τα παλαιότερα τους. Θα διαπιστώσετε ότι στους «χαλεπούς» μουσικά καιρούς μας υπάρχουν ακόμα δίσκοι που μπορούν να μας συγκλονίσουν. Τολμήστε λοιπόν!
ΥΓ Ο φίλος Πέτρος Αλμπάνης μας ενημέρωσε ότι τον Νοέμβριο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης θα έρθει ο αρχηγός τους ο Gustavo Santaolalla για κάποια διάλεξη. Σίγουρα θα είμαστε εκεί για να συναντήσουμε τον σπουδαίο μουσικό!
Νίκος Γκουτζιομήτρος

EARTH FESTIVAL 2008- VLASTI KOZANIS

Επιτέλους επιστροφή για το αγαπημένο μας blog. Μετά από μια περίοδο ανάπαυσης, ξανά προς τη δόξα τραβά! Τις τελευταίες εβδομάδες έχω μαζέψει τόσο υλικό για το blog που όταν το βλέπω αποκαρδιώνομαι. Απλά δεν μπορώ να το κουμαντάρω και φυσικά δε θέλω να ανεβάσω κάτι πρόχειρο. Κι όσο βαριέμαι να ανεβάσω κάποια ποστ τόσο γιγαντώνονται τα πιθανά θέματα. Anyway ξεκινώ σήμερα με διάφορα βιντεάκια που τράβηξα στο Φεστιβάλ "Γιορτές της Γης" στη Βλάστη Κοζάνης. Ήγγικεν η στιγμή. Τώρα που κατακάθισε η σκόνη από την γιγάντια προσέλευση. Θα ακολουθήσει ποστ με κριτική και σχόλια για το Φεστιβάλ και όχι απαραίτητα μόνο διθυραμβικά. Και έπονται το live από τους Pink Martini στη Θεσ/νίκη, το World Ethnic διήμερο του Sani Festival στη Χαλκιδική, οδοιπορικό στους Παξούς-Αντιπαξούς και πολλά άλλα καλούδια και από την πένα του Νίκου Γκουτζιομήτρου. Υπομονή εώς τότε...

HANDS PERCUSSION TEAM

!DELADAP

MARKO MARKOVIC ORKESTAR

PRESS CONFERENCE FOR EARTH FESTIVAL 2008- KOZANI

PRESS CONFERENCE FOR "Taste for the arts" PROGRAMME