ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ – LIVE … 6

Αν σας αρέσουν τα πολύχρωμα και εξωτικά κοκταίηλ, οι καλοκαιρινές νύχτες μετά συναυλιών και τα lounge, latin, jazz soundscapes, όλα στη σωστή δοσολογία, είσαστε τυχεροί, γιατί οι Pink Martini γνωρίζουν απταίστως τη συνταγή και το κυριότερο τη μοιράζουν σε όσους την ποθούν, αφειδώς. Αυτά είχα κατά νου και πήγα στο Μύλο στη Θεσ/νίκη εκεί στις αρχές του Ιούλη, μαζί με εκλεκτή παρέα, την Κατερίνα, το Στέλιο και το Νίκο, για το Live της δημοφιλής ενδεκαμελής μπάντα από το Portland του Oregon. Ο χώρος αν και ακατάλληλος (δεν είναι η Βαβυλωνία για τέτοιες μεγάλες συναυλίες ρε) και η ατμόσφαιρα αποπνικτική ελέω υγρασίας και καύσωνα, εντούτοις κατάμεστος από νωρίς. Βλέπετε οι Pink Martini είναι «δικά» μας παιδιά, πολύ αγαπητοί και προσφιλείς στην Ελλάδα και με τρελές πωλήσεις και στα τρία άλμπουμ τους μέχρι τώρα («Sympatique», «Hang on Little Tomato», «Hey Eugene»). Κυριολεκτικά ξεπουλάν. Ενίοτε, σπανίως βεβαίως, το μουσικό ένστικτο των συμπατριωτών μου συμπίπτει με το καλό γούστο, την φίνα αισθητική…Η China Forbes ήταν εκεί με την πολυσυλλεκτική της μπάντα και τις ακόμη πιο πολυποίκιλες μουσικές επιρροές του γκρουπ που ξεκινούν από το jazz swing και την κλασική μουσική και ακουμπούν τις παρυφές του μπλουζ, του μπολερό ως το τάνγκο, τη σάμπα και τη ρούμπα. Και διασκευές φυσικά από το σελιλόιντ. Η διασκευή του περίφημου Ραβελ-ικού «Bolero» ανοίγει τη συναυλία σε μία ατμόσφαιρα χαλαρή «wannabe» κοσμοπολίτικη. Τα κρουστά στο προσκήνιο (από μπόνγκος και ντέφια μέχρι βιμπράφωνο και τύμπανα), σε δεύτερο φόντο οι τρομπέτες και τα τρομπόνια και εκεί στη μέση της σκηνής η λαμπερή περσόνα της China Forbes. Το κοινό (γυναικείο ως επί το πλείστον) δεν αργεί να λικνιστεί με γαλλικά, πορτογαλικά και βραζιλιάνικα κομμάτια. Ανάμεσα τους και μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους: “Que Sera Sera” (με προσέγγιση βαριετέ), “Lilly”, “Amado Mio”(η ντίβα Ρίτα Χέιγουορθ στη θρυλική «Τζίλντα» σίγουρα θα χαμογελούσε) , "Donde estas Yolanda", «Je ne vais pas travailler», “Una Notte A Napoli” (ο δικός μου ονειρικά ερωτεύσιμος ύμνος). Και κάπου εκεί το “Hey Eugene” με τη μικρή του αλλόκοτη ιστορία: η China Forbes σ’ ένα πάρτυ στη Νέα Υόρκη γνώρισε έναν τύπο ονόματι Eugene, που τη φλέρταρε, της ζήτησε το τηλέφωνο αλλά δεν την πήρε ποτέ! Οι Pink Martini, χωρίς να ήταν κάτι το εξωπραγματικό με πάμπολλες μουσικές πρωτοπορίες κατάφεραν επί διώρου να σερβίρουν το κοσμοπολίτικο τους μείγμα, ένα κράμα ισορροπημένου mainstream και έθνικ ακουσμάτων, ταξιδεύοντας μας από τη Γαλλία του Μεσοπολέμου στη μυστηριώδη Αραβία και από εκεί στη Νέα Υόρκη. Και από εκεί στα χατζιδακικά “Παιδιά Του Πειραιά” και σε 2 νέα τραγούδια του επερχόμενου album. Feel good ατμόσφαιρα με την China Forbes να κλείνει με 'ευχαριστώ' και 'καληνύχτα'…Πάρτε και ένα βιντεάκι από τη βραδυά.

(Π.Α.)