Άντε σιγά σιγά να μαζευόμαστε στην πόλη…στην Κοζάνη ντε…Μπα τουλάχιστον όσον αφορά εμένα θα συνεχίσω για καιρό ακόμη τη μποέμικη γεμάτη ραθυμία και ψευδαισθήσεις περιπλάνηση μου ανά την Ελλάδα για μουσική, κινηματογραφική, καλλιτεχνική ευδαιμονία. Το blog σταθερό επιμένει να κοιτάζει ένα μήνα πριν. Πάλι καλά…Και εν μέσω συμπτωμάτων κατάθλιψης άμα τη άφιξη μου από την πρωτεύουσα (επιτέλους open mind and thought provoking μουσική και εικόνες για τις αισθήσεις μου…) ας ποστάρω και ένα κειμενάκι-feeling του Reworks Festival 2008 που διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη πριν 1 μήνα περίπου στο χώρο της Βίλκας. Η πρώτη μου φορά στο Reworks, στο πρώτο πλήρες οπτικό-ακουστικό φεστιβάλ τέχνης στη Β. Ελλάδα (παρέα με το φίλο Νεκτάριο Λαμπρόπουλο, εκδότη του πιο ενδιαφέροντος εγχώριου περιοδικού, του www.muzine.gr ). Μετά βεβαιότητας ότι καλύτερο και πιο πρωτοποριακό συμβαίνει ετησίως στην πόλη. Με μουσικές και εικόνες που συνάδουν με την εποχή μας, με το τρένο της Ευρώπης και του κόσμου. Με βασικό στόχο των διοργανωτών να προβάλλει την άρρηκτη σχέση μεταξύ μουσικής και σύγχρονης τέχνης, προσφέροντας μια πλατφόρμα επί της οποίας νέες ιδέες-ταλέντα αναδεικνύονται και προβάλλονται. Επιτέλους. Τολμηρό και επιθετικό, τόσο όσο να μην γίνει full crowded. Ο κόσμος της πόλης δεν το τίμησε πάντως δεόντως…δεν έχουμε πλέον δικαίωμα στη γκρίνια…έρχονται καλά events και στη Θεσ/νίκη πλέον-για Κοζάνη ούτε λόγος- αλλά τα σνομπάρουμε επιδεικτικά…Εντάξει το υψηλό αντίτιμο είναι μια δικαιολογία αλλά πείτε μου πότε στη Β.Ελλάδα μπορούμε να οσμιστούμε συγκεντρωμένα πλατφόρμες (4 stages) ηλεκτρονικής και avande garde μουσικής, κατασκευών, video art, mουσικά showcases, ευφάνταστα installations. Και σχεδόν όλα τα μουσικά genres: House , techno, minimal, ambient electronica, disco, dub, funk, jazz & soul. Το Line up του διήμερου Φεστιβάλ περιλάμβανε πάνω Με τη συμμετοχή παραπάνω από 200 καλλιτεχνών, άλλοι για πρώτη φορά στην Ελλάδα και άλλοι για πολλοστή. Και μέσα σ’ αυτούς και Έλληνες. Την πρώτη μέρα αυτά που άξιζαν για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον, ήταν οι θρυλικοί jazzanova, οι nostalgia 77 και ο Γάλλος Piloski. Το «μεγάλο» όνομα πάντως, Daddy G των Massive Attack, ακυρώθηκε λόγω οικογενειακού προβλήματος…O υπαίθριος χώρος άδειος, τα internal stages γεμάτα…Για χορό ούτε λόγος. Ελάχιστοι εκτίθενται πλέον…ποτά στα χέρια και αυτάρεσκες κινήσεις…ψύχρα των καιρών. Το Σάββατο αρκετά καλύτερο. Ο Jimi Tenor άφησε της καλύτερες εντυπώσεις με ένα One man show. Έπαιζε όλα τα όργανα μόνος του και η φωνή του ήταν κρυστάλλινη. Ο Gaz Gobain ιδρυτής της μυθικής Future Sound of London, αν και έκτος γούστου μου, μάγεψε. Με ένα set πραγματικά «εξωγήινο» με διάφορα είδη μουσικής να εναλλάσονται αρμονικά...Αλλά και στο Club με το dubstep γινόταν παιχνίδι. Συμπερασματικά ήταν μια καλή οργάνωση (με λίγα φάλτσα) και με αρκετούς πιστούς…Μόνο αυτοί αρκούν?
(Π.Α.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου