Εντάξει δεν άπτεται και τόσο της επικαιρότητας, αλλά μια ζωντανή εμφάνιση της Λένας Πλάτωνος μετά από...αιώνες σίγουρα αποτελεί instant classic.Μετά από δυο δεκαετίες απουσίας, ένα τέτοιο ζωντανό γεγονός δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο.Σαμποτάζ 2010 σε μια επανορχηστρωμένη εκδοχή από μια αναγεννημένη Λένα να παλεύει ακόμη με τα παλιά δαιμόνια.Ο χώρος του Stage μεγάλος,με άποψη καλαίσθητη και με φωτισμό σούπερ ντούπερ.Ό,τι πρέπει για συναυλίες...ουπς τελετές μυσταγωγικές όπως της Λένας.Αυτή στο πιάνο. Η σύνθεση της ομάδας η εξής:πλήκτρα ο Τσιρλιάγκος,κιθάρα ο Σπηλιωτόπουλος ,ντράμς ο Τσίκο,μπάσο ο Βλαστούρ.Και φυσικά η "κατάλευκη" Σαβίνα Γιαννάτου και ο αεικίνητος Γιάννης Παλαμίδας.
Το πρώτο μέρος ένα ταξίδι σε όλες τις δισκογραφικές δουλειές της,από τις μελοποιήσεις Καρυωτάκη,μέχρι τα Λεπιδόπτερα και από εκεί στο Γκάλοπ και στα πρόσφατα Ημερολόγια.Ενορχηστρώσεις εμπνευσμένες,με ηλεκτρονικά και ακουστικά μπλιμπλίκια,με ρυθμό αραχνούφαντο όσο χρειάζεται χαμηλότονο για να κλιμακωθεί σε ένα ΣΑΠΤΟΤΑΖ στο δεύτερο μέρος.Το μονάκριβο πρωτοποριακό Magnus Opus αυτού του σετ δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το "Τι νέα ψιψίνα".Δόνηση ιερή,φάρμακο για τα αισθητικά συντρίμμια της νεοελληνικής κακογουστιάς.Εν έτει 1985...
Του συστήματος η συστολή και η διαστολή
συχνά μας έχει εγκαταλείψει
σ’ ένα σταθμό με μια βαλίτσα
που όμως μέσα της υπάρχει
η κόκκινη καρφίτσα
που σύντομα θα σπάσει
του σύμπαντος την πλαστική στολή
Και μετά:
Κι αν αντί για το τρένο εκτροχιαστούμε εμείς
ας πούμε πως ακόμα για μας είναι νωρίς
Ίσως να'ρθουν άλλα παιδιά
με μάτια λέιζερ και μαλλιά τιρκουάζ
και να κάνουνε ΣΑΜΠΟΤΑΖ!
Οι ρυθμοί ανέβηκαν και το post romance μιας άλλης εποχής διορατικής ακόμη και σήμερα,συνάντησε ωσάν υψιπετή όραμα και επαναστατικό μανιφέστο ουχί γλυκανάλατο αλλά τολμηρό και αιμοβόρο,το σουρεαλισμό και τη ψυχεδέλεια."Πτήση 201" μας είπαν και ότι "Θα συναντηθούμε στο σαλούν" πριν εκτοξευθούμε στον "Αστερισμό του πιγκουίνου".Ο Παλαμίδας τα έδωσε όλα κι η Σαβίνα αιθέρια με λαρυγγισμούς ολκής.Και μετά με μια "Γαλάζια Κιθάρα" και "Τα μαγικά μπλουτζήν" ήρθε η ώρα να σιγοψιθυρίσουμε το αέναο,σοφό, συναισθηματικά σμπαραλιασμένο "Κοπερτί".Με τη Λένα εμφανώς συγκινημένη στο πιάνο και τον Παλαμίδα να κλαίει σχεδόν."Χίλιες και μία νύχτες σινεμά" ήταν ετούτη η τελετή με άγγιγμα μαγικό ικανό να σε εκσφενδονίσει μακρυά,για λίγο έστω,από την καθημερινότητα.
Μυσταγωγία μικρού βεληνηκούς μεγάλων απολαύσεων
(Π.Α.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου