ΧΑΡΙ ΜΠΡΑΟΥΝ
(HARRY BROWN)
Σκηνοθεσία: Ντάνιελ Μπάρμπερ
Παίζουν: Μάικλ Κέιν, Έμιλι Μόρτιμερ, Λίαμ Κάνινγκχαμ
Διάρκεια: 102’
Όταν δολοφονείται βάναυσα ο καλύτερος φίλος του, ο βετεράνος πεζοναύτης Χάρι Μπράουν (νέος Dirty Harry μας προέκυψε μετά τον Ίστγουντ στο Gran Torino…) αποφασίζει να δράσει. Το στρατιωτικό παρελθόν του τον καλεί να γίνει προστάτης της έννομης τάξης. Σύντομα όμως μπλέκεται και η αστυνομία, με αποτέλεσμα οι εντάσεις να δημιουργούν χάος στην πόλη. Ταινία με φασίζουσες θέσεις που αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα και η οποία χωρίς τον one man show Μάικλ Κέιν, στον ρόλο του πρωταγωνιστή, θα περνούσε στα ψιλά. Σαν άλλος Τσαρλς Μπρόσνον από τον «Εκτελεστή της νύχτας» (1974), ενσαρκώνει έναν φιλελεύθερο πολίτη που αποφασίζει να «καθαρίσει» τους δρόμους από τα «ανθρώπινα απόβλητα» που έχουν καταλάβει τις εργατικές συνοικίες.
Ο Χάρι του Κέιν, παρουσιάζεται με ύπουλη πειστικότητα ως θύμα και όχι ως θα έπρεπε, θύτης. Ο πρωτοεμφανιζόμενος Βρετανός Ντάνιελ Μπάρμπερ, στόχευε στο να υπογράψει μια φιλμική σπουδή στην εγκληματικότητα. Φευ όμως. Η μονομέρεια και τα ιδεολογικά φάλτσα τον κατα-βαράθρωσαν. Οι νεανικές συμμορίες, οι ναρκομανείς και οι λαθρέμποροι παρουσιάζονται μονόπατα ως ρεμάλια και δολοφόνοι. Σφυροκόπημα ανελέητο δέχεται ο θεατής με φόντο ένα ψυχρό απειλητικό και βρώμικο Λονδίνο, που όμοιο του δεν έχουμε δει σε τουριστικούς οδηγούς. Μέχρι που ο «Σωσίας» Χάρι αρχίζει το ξεσκάρτισμα περιττών σωμάτων. Αυτοδικία, που ο δημιουργός αποθεώνει σχεδόν με χαιρέκακη ικανοποίηση. Την εξωραΐζει με τόσο απροκάλυπτο τρόπο ώστε όχι μόνο δε δρα ενισχυτικά στην καταγγελτική (?) διάθεση του φιλμ, αλλά την αγκαζάρει κιόλας με μια παλαιού τύπου στρατιωτική ηθική και πειθαρχία. Η αστυνομία παρουσιάζεται αδύ-ναμη να εισέλθει στο κόσμο της εγκληματικότητας, λειτουργώντας ως εργαλείο της εκάστοτε κυβέρνησης.Για το σκηνοθέτη στυγνοί δολοφόνοι είναι οι έφηβοι στους οποίους το έγκλημα έχει εμποτιστεί ως κουλτούρα διασκέδασης και όχι ο εκπαιδευμένος να σκοτώνει Χάρι Μπράουν. Ιδεολογικά φάλτσα ολκής που ακυρώνουν την έξοχη σύλληψη ατμόσφαιρας μοναξιάς και ερήμωσης που διέπει την καθημερινή ζωή του ήρωα, ωσάν τελετουργία θρησκευτική…
Αξιολόγηση: ***
(Π.Α.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου