Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Κριτική Ταινιών Πρώτης Προβολής...16

ΦΕΥΓΩ
(PARTIR)


Σκηνοθεσία: Κατρίν Κορσινί
Παίζουν: Κριστιν Σκοτ Τομάς, Σέρζι Λοπέζ, Ιβάν Ατάλ
Διάρκεια: 83’

Μια ιστορία με όρους καθημερινότητας που βρίθει όμως από αίμα-όχι κυριολεκτικά αλλά απ’ αυτό που επιβεβαιώνει ότι είμαστε ακόμη ζωντανοί. Και όταν λέμε αίμα εννοούμε Γυναίκα. Έτσι παίρνει μπρος η κινηματογραφική μηχανή. Με καύσιμο στο ρεζερβουάρ το μελαγχολικό βλέμμα της Κρίστιν Σκοτ Τόμας. Τις φωτοσκιάσεις του προσώπου της, τα ημιτόνια των εκφράσεων του βλέμματος της, το ηλεκτρισμένο πάθος του κορμιού της…

Μητέρα 2 τέκνων, διάγει μια αδιατάραχτη αστική ζωή σε πόλη της Γαλλίας. Ξαφνικά ερωτεύεται με πάθος έναν Καταλανό μετανάστη εργάτη που ανακαινίζει την αποθήκη του σπιτιού της. Τουτέστιν εγκαταλείπει σύζυγο, παιδιά και κοινωνική ευταξία. Το έχουμε ξαναδεί θα πει κάποιος. Δε θα διαφωνήσω. Ωστόσο η Γαλλίδα δημιουργός Κατρίν Κορσινί (που χρόνια πριν είχε δώσει το αινιγματικό «Les Amourex») ποτίζει ετούτο το ορμητικό και σύντομο μελόδραμα που αρχικά παραπλανά με την άνοστη βραδύκαυστη μονόχνοτη αφήγησή του, με στάλες σασπένς και ταινίας δρόμου. Αλλά κυρίως το μπολιάζει με την καυτή ανάσα του πάθους και το τίμημα που πληρώνει κάποιος όταν κυνηγά την ευτυχία. Η πρωταγωνίστρια βρίσκεται σε επικίνδυνη στροφή της ζωής της. Εκεί που αρκεί το βάρος ενός φύλλο για να αλλάξει άρδην την ισορροπία. Ως τώρα βίωνε μια ταπεινωτική ξενάγηση σε αυτό που ονομάζεται ζωή. Ο Σέρζι Λοπέζ γκρεμίζει το εξωτερικά καλογυαλισμένο κουκούλι της οικογενειακής θαλπωρής. Οι κοινοτοπίες των πρώτων σεκάνς δίνουν τη θέση τους στο χάος που θα επακολουθήσει. Το σώμα είναι που οδηγεί. Η καρδιά έπεται. Επιτέλους. Το σεξ σημείο ανάτασης. Το αρσενικό δειλιάζει. Λογικό. Αδύναμο φύλο. Προσπαθεί να καλουπώσει ένα καταπιεσμένο παρορμητικό γυναικείο ηφαίστειο. Σαν να προσπαθείς να σταματήσει μια Πόρσε με χαρτόνια. Ο άντρας με τη λογική, η γυναίκα με το πάθος. Το «βρώμικο» κορμί του Λοπέζ κολλάει σαν μαγνήτης στο αστραφτερό σώμα της Τόμας. Και έπειτα η αναχώρηση. Η ομολογία της απιστίας. Η ανέχεια. Η Αληθινή κόλαση μιας Αληθινής ζωής.

Αξιολόγηση: ***
(Π.Α.)

Δεν υπάρχουν σχόλια: