ΚΡΙΤΙΚΗ DVD...2


Το Τελευταίο Τανγκό Στο Παρίσι
(Last Tango In Paris)

Βαθμολογία: 8/10
Είδος: Ερωτικό Δράμα
Σκηνοθεσία: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι
Σενάριο: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, Ανιές Βαρντά, Φράνκο Αρκάλι
Πρωταγωνιστούν: Μαρία Σνάιντερ, Μάρλον Μπράντο, Μαρία Μίτσι, Κατρίν Μπρεγιά
Διάρκεια: 125
Χώρα: Ιταλία, Γαλλία
Έτος: 1972
Διανομή: Odeon
Ήχος: Dolby Digital 2.0
Λόγος Πλευρών: 1.85:1

Τι?

Αυτός είναι ένας 45χρονος Αμερικανός που ζει στο Παρίσι προσπαθώντας να ξεφύγει από τις εφιαλτικές μνήμες της αυτοκτονίας της γυναίκας του. Αυτή είναι μια 20χρονη Παριζιάνα, που ψάχνει σπίτι να νοικιάσει. Βασανισμένοι και οι δύο από τους προσωπικούς τους δαίμονες, θα συναντηθούν με μοναδικό σκοπό να ικανοποιήσουν τις πιο ανομολόγητες σεξουαλικές τους επιθυμίες, σε ένα διαμέρισμα άδειο και σκοτεινό. Χωρίς να γνωρίζει ο ένας το όνομα του άλλου…Παρασυρμένοι από το πάθος τους, θα χαθούν σε ένα λαβύρινθο αισθήσεων και φαντασιώσεων…

Πώς?

Ένα φιλμ-«τανγκό» του έρωτα και της σαρκικής πρόκλησης. Μια ταινία μοντέρνα και αμφιλεγόμενη, που τάραξε τα νερά της 7ης τέχνης και άλλαξε την οπτική των κινηματογραφιστών περί αισθησιασμού και ερωτισμού. Ένα φιλμ- “ποίημα” πάνω στην αποξένωση, που δεν μοιάζει με κανένα άλλο. 35 χρόνια μετά την πρώτη επεισοδιακή προβολή του, συνεχίζει να αποτελεί ορόσημο για την ιστορία του σινεμά. Έστω κι αν οι ερωτικές σκηνές δεν σοκάρουν τόσο όσο παλαιότερα. Ο maestro Μπερτολούτσι άνοιξε το δρόμο για να γυριστούν ερωτικές ταινίες χωρίς να χαρακτηρίζονται πορνογραφήματα. Χωρίς το «Τανγκό» δεν είχαμε στις μέρες μας ούτε «Σαρκική Εξάρτηση» (Π. Σερό), ούτε «Μια πορνογραφική σχέση» (Φ. Φοντέν). Στην εποχή του, βέβαια, σκανδάλισε τα «χρηστά» ήθη της κινηματογραφικής (καταγγελίες, απαγορεύσεις στην Αγγλία, δικαστήρια…) και όχι μόνο κοινωνίας, ελέω των «τολμηρών» ερωτικών σκηνών.

Το παρασκήνιο της ταινίας λέει ότι ο σκηνοθέτης έχτισε τον χαρακτήρα του 45άρη Πολ γύρω από την προσωπικότητα του Μπράντο. Ένας Μπράντο, σε μια περίοδο που απολάμβανε τους διθυράμβους του «Νονού», με πολλές ατάκες να «χτίζονται» εντός των προβών και με μια βιωματική –ψυχή τε και σώματι- ερμηνεία μακριά από τις μεθόδους του Actors Studio, με τις ανυπέρβλητες μανιέρες. Είναι κατ’ ουσίαν ο ίδιος του ο εαυτός και αντλεί από το μπαούλο των αναμνήσεων του, που βρίθει από πόνο και ερωτισμό. Με «άξια» παρτενέρ στην ψυχοφθόρα δίχως κανόνες ερωτική σχέση, την πιτσιρίκα τότε, Μαρία Σνάιντερ, να «παίζει» με τα ημιτόνια του προσώπου της, φουσκωμένη από ηδυπάθεια και θλίψη. Μόνο με την Κατρίν Ντενέβ στο «Η ωραία της ημέρας» μπορεί να συγκριθεί…

Το «Τανγκό» πέρα από τη θρυλική, cult πλέον, σκηνή με το βούτυρο και μια προσπάθεια από τον δημιουργό για αναθεώρηση του κάμα σούτρα, είναι ένα συγκλονιστικό αποχαιρετιστήριο ρέκβιεμ για τη δύναμη του έρωτα και για τον τρόμο που προκαλεί από ένα σημείο και μετά. Ιδιαίτερα στις γυναίκες, όπως αφήνει να εννοηθεί ο Μπερτολούτσι, που επιθυμούν να κονιορτοπήσουν αυτό το μεθυστικό και οργιαστικό γλέντι αισθήσεων. Έτσι και στο φιλμ η Ζαν αφού απομακρύνει από την ερωτική της περιπέτεια με τον Πολ κάθε σταγόνα μυστηρίου, πάθους και έλξης, τον σκοτώνει. Μα γιατί? Διότι μόνο έτσι θα χτυπήσει την θύρα της θλιβερής, γεμάτης «μη» και «πρέπει» πραγματικότητας. Τα πάντα, δηλαδή, θυσιάζονται στον βωμό της ανίκητης θεάς που ακούει στο όνομα Ασφάλεια, αλλά στην πραγματικότητα έιναι λήθαργος σωματικός. Αγκύλωση συναισθηματική. Πέρα από κάθε φυσική νομοτέλεια.

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης με μια «εμπύρετη» σκηνοθεσία που δεν γνωρίζει όρια, προσπαθεί να αντικρίσει το απύθμενο βάθος της ανθρώπινης ψυχής. Με σήμα κατατεθέν του, τις «ενοχλητικές» γυμνές σκηνές, οι οποίες γοητευτικά σε καθηλώνουν με τους ποταμούς συναισθημάτων που εκλύουν, σχολιάζει την παρακμή των απελπισμένων σχέσεων περιορισμένη στους τέσσερις τοίχους ενός ψυχρού διαμερίσματος. Με τον Γκάτο Μπαρμπιέρι να υπογράφει την καθηλωτική μουσική υπόκρουση και λουσμένο στους τόνους του καφέ-μαύρου, το «Τελευταίο Τανγκό» αποτελεί το στερνό καταφύγιο. Μια επιστροφή στη θαλπωρή της μήτρας…

EXTRAS
Τρέιλερ

(Π.Α.)