ΚΥΝΟΔΟΝΤΑΣ
Σκηνοθεσία: Γιώργος Λάνθιμος
Παίζουν: Χρήστος Στέργιογλου, Μισέλ Βάλει, Αγγελική Παπούλια, Μαίρη Τσώνη
Διάρκεια: 95’
Κυνόδοντας: To μεγαλύτερο σε ύψος δόντι, αιχμηρό στην άκρη του. Επιπλέον «επικίνδυνη» και «στενάχωρη» ταινία με τον εξής κανόνα να διέπει τις σχέσεις μεταξύ των ηρώων: “Ένα παιδί είναι έτοιμο να εγκαταλείψει το σπίτι του όταν πέσει ο δεξιός ή ο αριστερός κυνόδοντας, δεν έχει σημασία κι ύστερα ξαναβγεί”. Το στόρυ δύο γραμμές: Γονείς και τρία παιδιά κατοικούν σε ειδυλλιακό σπίτι με πισίνα και ατμόσφαιρα διαφήμισης του ‘80. Στα παιδιά δεν επιτρέπεται να βγουν απ’ το σπίτι. Ο πατέρας- μισθώνει μια κοπέλα για να ξεδιψάσει τις ορμόνες του γιου και χωρίς να το ξέρει, σπέρνει το χάος. Η κοπέλα κάνει ένα δώρο στη μεγάλη κόρη και ζητάει ως αντάλλαγμα ένα σεξουαλικό δώρο τινάζοντας τη φαινομενική νηνεμία στον αέρα. Ο Γ.Λάνθιμος, 4 χρόνια μετά τις πρωτοποριακές αισθητικά γωνίες λήψης της «Κινέττα(ς)» επιστρέφει με μια σκανδαλιστικά must seen ταινία. Ένα σινε-μνημείο αποστασιοποίησης από τους πρωταγωνιστές του φιλμ. Μια σατιρική αλληγορία επικών με θέμα την καταπίεση του –σεξουαλικού κυρίως- ενστίκτου. Με κάμερα νυστέρι χειρουργεί το θεσμό της Αγίας Οικογένειας. Τον στριμώχνει και τον κονιορτοποιεί μέχρι να τον βγάλει νοκ άουτ. Επιτέλους…
Η καλοδουλεμένη μηχανή του σκηνοθέτη ένα ιδιότυπο κράμα αισθητικής και ιδεολογικής αρτιότητας. Με μαεστρία βετεράνου ελίσσεται από το θρίλερ στο ψυχολογικό δράμα. Αγκαζάρει μια «κρυστάλλινη» αφήγηση με ψήγματα Μπονιουελ-ικού σουρεαλισμού και Ντραγιερ-ικής μεταφυσικής (τετράγωνο Π. Διαθήκης ήτοι Θεός-Πρωτόπλαστοι-Αμαρτία-Τιμωρία) για να διηγηθεί ένα μανιφέστο κατά της υποτιθέμενης οικογενειακές θαλπωρής. Με γυρισμένη την πλάτη στη νατουραλιστική αναπαράσταση της κοινωνίας και με βλέμμα παγκόσμιο, τραβά επιδέξια το χαλί της οικουμενικής συνθήκης όλων των οικογενειών που θέλει να επεμβαίνουν, ώστε ο έξω κόσμος να επηρεάσει τα παιδιά τους το λιγότερο δυνατό. Η οικογένεια του Λάνθιμου φτιάχνει ένα στρατό από ηλιθίους με κριτήρια την ημιμάθεια και το φόβο. Με εκπαίδευση αποστραγγισμένη από συναίσθημα και με λεκτικές παρανοήσεις, οδηγεί τα παιδιά της στο παράλογο. Μέχρι η πραγματικότητα τα μολύνει. Κι η εσωτερική βία μεταλλαχθεί σε σωματική. Διότι η πλαστή αρμονία πάει ασορτί με την εσωτερική ασυμμετρία. Έξω κούκλα, Μέσα πανούκλα. Η οικογένεια ένα κουκούλι που υποθάλπει φασιστικές τάσεις και διαστρεβλώνει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Μπορεί οι προθέσεις να είναι καλές, το αποτέλεσμα όμως…τέρας του Φρανκεστάιν. Μια κοινωνία που πέφτει. Ραγδαία. Οι γονείς με τη ψυχολογική βία σπρώχνουν τα παιδιά τους στον αυτισμό. Μια φυλακή πολυτελείας είναι η οικογένεια διατείνεται ο δημιουργός ρίχνοντας στη φιλμική σκακιέρα όλα τα συστατικά τα οποία συνθέτουν τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η ΕΞΟΥΣΙΑ…
Το μπαλάκι πέφτει στην μεριά του (υποψιασμένου) θεατή. Αντέχετε?
Αξιολόγηση: *****
(Π.Α.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου